Ik werd al verschillende keren aangesproken, getagd door mensen uit de cultuursector ... en terecht.

De coronacrisis heeft klappen uitgedeeld en doet dat nog steeds. Hard. Alle sectoren werden getroffen. Vorige week kwam het nieuws dat de culturele sector niet aan de slag kan. Uppercut.

Maar nog niet knock-out.

Deze crisis vraagt ons allemaal om het hoofd koel te houden. Vandaag stijgen er vliegtuigen op en zijn fitnesscentra ook weer open. Maar we zien een sector die perfect coronaproof kan blijven draaien, stil liggen. Het is juist een sector die drijft op en ademt met haar publiek. Ze weet hoe ze met grote groepen om moet gaan. Het is een reflex voor hen. De afgelopen maanden werkten zij samen aan een sectorgids om dit nu ook in het kader van hygiëne en gezondheid te doen. Met alle protocollen en een event risk model. Waarom krijgen zij dan zo’n fout signaal?

Ik zie en hoor dat de sector het aankan om ook in moeilijke tijden moeilijke beslissingen te nemen. Ik zit niet aan de knoppen, maar ik zou mét hen beslissingen nemen, niet voor hen. De cultuursector is een belangrijke economische speler in ons land. We tonen respect door hen aan tafel uit te nodigen. Het is tenslotte iets dat over de gehele lijn vanzelfsprekend moet zijn. Ook parlementsleden uit de commissie cultuur, zoals Stephanie D'Hose en Orry Van de Wauwer, doen hier al weken achter de schermen de nodige inspanningen.

Ik zou net samenzitten en kijken wat mogelijk is, ook lokaal. Om proberen zoveel mogelijk door te laten gaan en geen overhaaste of onnodig harde beslissingen te nemen. Gent doet dit al. Veel evenementen, zoals de Zomer van Antwerpen of OLT Rivierenhof hadden al een programmatie. Zij en anderen hadden alles voorzien, zoals hangars, open ruimtes, noem maar op. Alle maatregelen om een beperkt publiek te ontvangen. Ze liggen nu volledig stil.

Laten we niet vergeten dat de zomer kansen geeft aan jonge makers. Ik denk terug aan Let’s Go Urban. Onze eerste producties waren op diezelfde Zomer van Antwerpen. Dankzij die optredens waren zij gelanceerd in de sector. Ik wil dit jaar alle jonge makers hetzelfde zien doen. Ik wil hen sprongen zien maken voor hun toekomst. Zodat wij allemaal kunnen blijven genieten van wat ze maken.

De cultuursector doet ademen. Shaken. Ontroeren, verkennen en ontsnappen. Inspireren en bruisen. En doet leven. De tijd staat niet stil. Onze kinderen groeien op. Onze ouderen blijven ontdekken. Ik wil hen zien genieten van muziek, theater, dans en kunst. Van samenzijn. Samen in het moment zitten, waarin één ervaring ons allemaal raakt en verbindt. We zijn nog niet uit de crisis.

We moeten nog een tijd die collectieve inspanning doen. Maar we mogen daarbij niet een hele groep mensen achterlaten. Nu moeten we samenkomen. Voor ieder van hen. Maar ook voor onszelf. Onze kinderen. Onze jongeren. Onze ouderen. Ons geluk.

We horen veel onbegrip voor deze beslissing. Ook van mij. De crisis vraagt om keuzes, maar laten we dan ook de juiste maken. Een sector stopzetten die alles gegeven heeft om alle mogelijke maatregelen te treffen? Dat kan niet de keuze zijn die we moeten nemen.

 

Let's Go Urban op De Zomer van Antwerpen

Terug